Bu yarınsız mutluluğu
Haklıyken haksızlığı
Kalabalık yalnızlığı
Seninleyken öğrendim ben
Bu sabahsız akşamları
Şu vefasız sırdaşlığı
Anlamsız savaşmayı
Seninleyken öğrendim ben
Yediremem kendime
Harcamam hiç nefesimi
Sindiremem ki halimi
Siler atarım kül gibi
Ağlayamam susarım yaralıyım ben
Söyleyemem yazarım kendim ettim ben
Anma adımı çınlamasın kulağım sana
Bu gurbette sen kalbimde barınamazsın
Mektupların hançer gibi şu an elimde
Kötü söz sahibinin bana git deme |
|